Bron: RTL Nieuws
Politiek verslaggever Jos Heymans over wat hem opvalt in de Haagse en Europese politiek.
Ik krijg er 600 nieuwe buren bij. Dat staat in de brief van de gemeente die deze week in de brievenbus valt. Noodopvang voor asielzoekers in het Haagse Bezuidenhout, in een leegstaand kantoorgebouw waar tot voor kort het ministerie van Sociale Zaken huisde. De gemeente komt het ons allemaal uitleggen.
Met vrienden en buren lopen we naar het oude ministerie. Ik moet denken aan Mark Rutte, die nog geen twee uur eerder op zijn persconferentie benadrukte dat het bijna overal in het land goed gaat, die noodopvang. Daar is de Haagse politie niet helemaal zeker van. Een mannetje of 20 is in en rond het ministerie nadrukkelijk aanwezig. Klaar om in te grijpen als de emoties te hoog oplopen.
Zo’n 1200 wijkbewoners zijn op de bijeenkomst afgekomen, met heel veel vragen, vooral over de veiligheid. Maar voordat we daaraan toe zijn, houdt de wethouder een inleidend praatje. Er wordt aandachtig geluisterd. Sommige bezoekers kunnen niet wachten hun kritische en vooral bezorgde vragen af te vuren. We zijn amper vijf minuten bezig, maar hun geduld is nu al op.
Het is het moment waarvan ik denk dat het weleens uit de hand kan lopen. Maar Joris Wijsmuller, de wethouder, maant de opgewonden standjes tot kalmte, belooft ze alle vragen te beantwoorden, ‘maar laat me eerst even uitpraten’. Zowaar, het helpt. “Sfeer is nog steeds vrij gemoedelijk”, twittert een collega van Omroep West. Het klinkt bijna als een teleurstelling.
Als Jozias van Aartsen, de burgemeester, het woord neemt, is de aandacht nog groter. Hij herinnert aan het bombardement dat de wijk in 1945 trof; driekwart van de huizen lag in puin, duizenden mensen raakten dakloos. “Bezuidenhouters werden toen liefdevol opgevangen in andere wijken”, houdt Van Aartsen zijn gehoor voor. Hij verwacht dat de wijkbewoners diezelfde hartelijkheid kunnen opbrengen voor de vluchtelingen van nu. Het valt goed; het levert hem applaus op.
“Natuurlijk zijn er incidenten. Maar een incident in een azc haalt de krant. Dat in een zwembad niet.”
Je voelt het in de zaal: de wijk accepteert de komst van 600 asielzoekers, bijna zonder morren. De politiechef zegt dat Nederland al jarenlang asielzoekerscentra herbergt en dat uit de statistieken nooit is gebleken dat criminaliteit en onveiligheid rond de azc’s toenemen. Natuurlijk zijn er incidenten. Maar een incident in een azc haalt de krant. Dat in een zwembad niet. De meeste mensen geloven hem, slechts een enkeling twijfelt.
Maar er is geen geschreeuw, geen gejoel, geen handgemeen zoals de afgelopen dagen en weken op informatiebijeenkomsten elders in het land wel gebeurde. Zijn Hagenezen dan anders? Welnee. Voorafgaand aan de bijeenkomst was er best veel onrust in de wijk. Over het aantal asielzoekers, over de veiligheid, over mogelijke overlast (want de asielzoekers zouden natuurlijk door de straten gaan zwerven), over waardevermindering van de huizen. En waarom wel een asielzoekerscentrum in het Bezuidenhout en niet in het aanpalende, maar veel sjiekere Benoordenhout? Minister Blok had daar toch een kazerne beschikbaar gesteld voor de opvang van vluchtelingen?
“Opgekropte emoties kunnen op zo’n massabijeenkomst gemakkelijk ontaarden in ordinaire scheldpartijen.”
Opgekropte emoties die in zo’n massabijeenkomst gemakkelijk tot ontlading kunnen komen, die kunnen ontaarden in ordinaire scheldpartijen. Zeker als de bestuurders achter een tafel zitten en toehoorders ertegenover hun zorgen kunnen uiten. Dat is vragen om problemen. Het leidt tot blokvorming met ongewenste gevolgen. Wij tegen zij.
Den Haag had voor een andere opzet gekozen. Wethouder, burgemeester en politiechef hielden alle drie een korte inleiding. Wijkbewoners konden vervolgens in kleine groepjes aan statafels hun vragen stellen aan zo’n 30 ambtenaren, die daarvoor waren opgetrommeld. Zo werd elke vraag serieus beantwoord, kwam iedereen aan bod. En wie daarna nog vragen had, kon die ter plekke schriftelijk indienen. En gegarandeerd binnen een week antwoord.
Zo kan het dus ook.
Jos Heymans
