2020 April Overzicht overlast meldingen tot heden
Grondwater
2019 November – Grondwater overlast in Bezuidenhout
Op veel plekken in Den Haag hebben bewoners last van grondwater in hun kelder of kruipruimte. Ook in ons eigen Bezuidenhout doet dat probleem zich voor. Slecht voor je huis en schadelijk voor je gezondheid!
De werkgroep Grondwateroverlast wil dit aankaarten bij de gemeente en zou graag van de bewoners willen weten, wie last heeft (of heeft gehad) van grondwater.
Wij zijn erg benieuwd naar uw reacties en gaan daar graag mee aan de slag!
Grondwater probleem melden bij de gemeente
Klimaatatlas Gemeente Den Haag
Een huis met een G label, voert regenwater direct af naar de omgeving en kan daardoor wateroverlast in de buurt veroorzaken of verergeren. Een huis met een A label, houdt het regenwater langer vast. Daarmee ontlast het de buurt en draagt bij aan een klimaatbestendige stad.
Sommigen onder ons hebben last van hoge grondwaterstanden. De gemeente heeft een aantal onderzoeken laten doen over dit onderwerp,
Wareco grondwater rapport BZH Oost
Wareco grondwater rapport BZH Midden
De gemeentelijke beleidslijn is dat zij niets hoeft te doen zolang het grondwater niet langdurig boven – 70 cm onder maaiveldhoogte staat, en daarom geen uitvoering hoeft te geven aan haar zorgplicht op grond van art. 3.6 van de Waterwet.
Hieronder enige juridische punten :
Grondwaterbeheer bevoegdheden en instrumentarium van verschillende overheden
Grondwaterproblematiek overzicht wet- en regelgeving 2019
In maart 2018 heeft D66 het volgende actieplan geschreven :
Meldpunt Wateroverlast Actieplan
Zie hier voor overzicht grondwater hotspots in BZH door de jaren heen
En hier voor de diverse peilbuizen in Den Haag/Bezuidenhout
Hoofdstuk 3. Organisatie van het waterbeheer
§ 1. Toedeling beheer en zorgplichten Artikel 3.6
1.
De gemeenteraad en het college van burgemeester en wethouders dragen zorg voor het in het openbaar gemeentelijke gebied treffen van maatregelen teneinde structureel nadelige gevolgen van de grondwaterstand voor de aan de grond gegeven bestemming zoveel mogelijk te voorkomen of te beperken, voor zover het treffen van die maatregelen doelmatig is en niet tot de zorg van de beheerder of de provincie behoort.
2.
De maatregelen, bedoeld in het eerste lid, omvatten mede de verwerking van het ingezamelde grondwater, waaronder in ieder geval worden begrepen de berging, het transport, de nuttige toepassing en het, al dan niet na zuivering, op of in de bodem of in het oppervlaktewater brengen van ingezameld grondwater, en het afvoeren naar een zuiveringtechnisch werk.
Hoe Houd ik mijn kelder droog?
De gemeente moet maatregelen nemen om de grondwaterproblemen zoveel mogelijk te beperken; de eigenaren zijn verantwoordelijk voor een goede bouwkundige staat van hun kelder.
Verwacht mag worden dat de eigenaren van kelders die nu last hebben van hoog grondwater, dit in de toekomst af en toe ook zullen hebben. Hetzelfde geldt voor andere bewoners. Want volgens het KNMI is het zeker dat in de toekomst meer regen gaat vallen, en dat dit meer zal gebeuren in de vorm van korte heftige buien.
Een logische consequentie van een en ander is, dat keldereigenaren zich af moeten vragen wat zij willen met hun kelder. Willen zij deze behouden, voor welk gebruik dan ook, dan zullen zij moeten besluiten of ze al dan geen maatregelen willen (laten) treffen, en zo ja, welke.
Voor de goede orde: onderstaand is informatief en beoogt geen aanbevelingen te doen, noch over toe te passen methoden, noch over leveranciers die aanbieden om kelders waterdicht te maken.
Wat onder een droge kelder te verstaan?
In het Bouwbesluit staan de eisen waaraan een kelder moet voldoen. Alleen indien deze een verblijfsfunctie heeft (zoals een woon- of kantoorfunctie), dient een kelder waterdicht te zijn. Wanneer niet wordt voldaan aan deze eisen, is er sprake van een overtreding. Overigens, ook een kelder waarin niet af en toe een plas water staat, kan te nat zijn voor bewoning of voor langdurig verblijf. Dan is er namelijk teveel waterdamp (in geval van een lage temperatuur).
Onder een droge kelder wordt in dit artikel verstaan: een kelder waarin geen grondwater kan binnendringen, dan wel waaruit binnengedrongen grondwater wordt afgevoerd vóór overlast is ontstaan.
De methoden om ervoor te zorgen dat een kelder ‘droog’ blijft, vallen uiteen in twee categorieën. De eerste bestaat uit bouwtechnische methoden om het water en de waterdamp buiten de keldermuren en -vloer te houden. De tweede categorie wordt gevormd door methoden om het water min of meer toe te laten en dit vervolgens gecontroleerd af te voeren. Op beide methoden wordt hieronder ingegaan.
Bouwtechnische methoden
Het grondwater dringt door de muren en / of de vloer vanwege porositeit of scheurtjes. De kim – de plaats waar de muur op de kelderbodem staat – is vaak een zwakke plek. Hier gaat het feitelijk om een scheur. Voor de beeldvorming is het goed om te beseffen dat de stroom van het doorsijpelende grondwater toeneemt naarmate het grondwater aan de buitenkant van de keldermuur hoger staat.
Bij de bouwtechnische methoden gaat om het dichten van scheurtjes en van porositeit. De porositeit kan worden aangepakt door lange diepe gaten te boren in de muur en in de vloer op een vaste afstand van elkaar (denk aan 30 centimeter), en in deze gaten een injectievloeistof onder hoge druk aan te brengen. Deze stof stolt vervolgens waardoor de porositeit verdwijnt. Een variant hierop is om de gaten door de muur heen te boren en aan de buitenzijde van de muur / vloer eerst een substantie te spuiten die een eerste barrière tegen het grondwater vormt.
Een andere methode is om een waterdichte laag aan de binnenzijde van de muur aan te brengen. Dit is een stuclaag met een speciaal hechtende eigenschap die bovendien waterdicht is.
(beide methoden kunnen overigens desgewenst ook gecombineerd worden toegepast)
Mechanische methoden
Bij de mechanische methoden wordt het grondwater gecontroleerd omgeleid zodat het geen overlast kan veroorzaken bij het gebruik van de kelder. Hierbij wordt in de kelder een diepste punt gecreëerd, waar het grondwater naartoe stroomt. In de put – denk aan een diameter van dertig centimeter en een diepte van 50 centimeter – wordt een dompelpomp geplaatst die automatisch aanslaat bij een bepaalde waterhoogte in de put. Deze voert het water naar het riool af. In de uitvoering van deze methode bestaan varianten. In principe wordt gewerkt met een dubbele vloer en / of dubbele wanden. De tussenruimte wordt benut om het binnengetreden grondwater af te voeren naar de put.
Een variant hierop is de bodem van de put open te laten. Dan wordt het grondwater weggepompt voordat het de kelder binnendringt. Er is nu sprake van bemaling.
Een sterk verschillende variant is de aanleg van een stalen bak aan de binnenkant van de kelder. Deze wordt gevormd door stalen platen op de bodem en daarop gelaste stalen verticale platen.