Rogier en Casper amuseren zich prima bij de waterspeelmuur. Net als Ilse Duijvestein.
Hij staat er weer: de waterspeelmuur op het schoolplein van de Nutsschool aan de Merkusstraat. Voor het tweede achtereenvolgende jaar kunnen kinderen naar hartenlust met water spelen en leren over de kringloop van water.
Met takken slepen, stukken boom sjouwen, bloemen bewonderen, aardbeien zien groeien. Op het groene schoolplein van de Nutsschool kunnen de kinderen weer in contact komen met de natuur en zich creatief uitleven. Dat is mooi, vond een aantal ouders, maar toch ontbreekt er nog iets: water.
Duurzaam
‘Kinderen vinden niets zo leuk als met water spelen’, vertelt Ilse Duijvestein. ‘Daarom bedachten we met drie ouders met een achtergrond in de techniek en de beeldende kunst een waterspeelmuur met kraantjes, trechters, slangen en dat soort zaken. Om het duurzaam te laten zijn, maken we gebruik van regenwater dat via de regenpijp wordt opvangen in een ton en met een handpomp weer kan worden rondgepompt. Dat laatste vinden vooral de oudere leerlingen erg leuk.’
Kringloop water
Met drinkwater spelen, noemt Duijvestein ‘onverantwoord’, maar volgens haar is de waterspeelmuur niet bedoeld om kinderen bewust te maken van het milieu: ‘Het is in de eerste plaats een plek om te spelen. Wat we wel proberen te doen is kinderen affiniteit bijbrengen over de kringloop van het water. Dat het als regen naar beneden valt en dat je het daarna bijvoorbeeld kunt oppompen. Maar ook dat het kan opraken en dat je er daardoor niet meer mee kunt spelen. Wat dat betreft zit de waterspeelmuur bomvol met kennis. Een leraar zou er bij wijze van spreken een week lang zijn les mee kunnen vullen. Voor de ene leerling is de waterspeelmuur een bron van kennis, voor de andere is het puur speelgoed. In beide gevallen is het prima.’