Tania Lastovetska uit de Theresiastraat hoort dagelijks van haar ouders en tante in Kyiv hoe Oekraïners proberen te overleven tijdens de Russische invasie van hun land.

Met de andere overgebleven inwoners van Kyiv valt de moeder van Tania Lastovetska, Victoria, elke dag in slaap bij het geluid van beschietingen door artillerie en wordt wakker als de eerste raketten inslaan. Zij vertelt: “Elke avond en morgen worden mensen wakker gehouden door explosies en het geluid van raketten. Iedereen hier volgt het nieuws via de officiële kanalen en weet dus wat er in het land gebeurt. De mensen van Kyiv maken zich zorgen over de inwoners van Charkov, Tshernihiv en Marioepol, waar een theater waar kinderen schuilden door bommen werd verwoest. Deze steden worden bijna van de aardbodem gevaagd door Russen. We horen dat Polen oude Sovjet-vliegtuigen aan ons zou willen overdragen, maar Europese politici niet kunnen besluiten om deze stap te nemen.”
Een uitgaansverbod in Kyiv deze week was geen big deal. “Na twee jaar van lockdowns maakt dat niemand meer bang. Het belangrijkste doel van iedereen is om te overleven in een stad waarvan de Russen een primair doel hebben gemaakt. Het is nu bijna onmogelijk om voedsel of medicijnen in huis te halen, laat staan een bezoek aan een arts te brengen. Tot nu toe doen de gemeentelijke diensten – zoals water uit de kraan, gas, elektriciteit en internet – het wel. Omdat de stad door moet leven, doen de brandweermannen en de mensen van de gemeente er alles aan om waar mogelijk schade te repareren.” Ondanks het feit dat zij nu in Kyiv wordt belegerd, vindt Victoria nog wel de kracht om via video call contact te houden met haar kleindochters Elisa en Giulia in Bezuidenhout en hen voor te lezen.

Inmiddels woont Tania’s vader niet meer thuis, maar elders in Kyiv bij zijn vader Pavel, die 90 jaar oud is en dagelijks zorg nodig heeft omdat hij gehandicapt is. “Voor de oorlog had ik een uur nodig om naar hem te rijden. Nu nog maar twee van de zes bruggen over de rivier Dnjepr open zijn, deed ik er vier uur over.” Pavel overleefde de Tweede Wereldoorlog en hij vergelijkt het optreden van de Russen vaak met dat van de nazi’s. “Net als de nazi’s bombarderen de Russen vredelievende steden en schieten zij op vrouwen en kinderen.” Desondanks blijft Pavel optimistisch. “We hebben de nazi’s overleefd. We zullen ook de Russen overleven.”