Op tijd ontsnapt
‘Ik herinner me vele verhuizingen. Van het huis van mijn overgrootmoeder aan de Denneweg, waar ik geboren ben, naar de Van Hoornbeekstraat in het Statenkwartier, dat na 2 jaar werd afgebroken omdat Hitler daar verdedigingswerken wilde bouwen. Vervolgens vonden we intrek bij een alleraardigst oud echtpaar aan de Juliana van Stolberglaan, dat ons liefderijk opnam. We hebben er een tijdje in redelijke rust gezeten, tot het bombardement van 3 maart 1945, waarbij de Engelsen zich zo schromelijk hebben vergist. Het was de bedoeling de V-2 startbanen te bombarderen, maar ze maakten een fout bij de berekening van de coördinaten en lieten hun bommen per ongeluk op onze wijk vallen. Dat was het bekende bombardement op het Bezuidenhout.
Mijn vader en moeder konden net op tijd ontsnappen. Zij schuilden in portieken, renden door, zagen dat het blok waarin ze hadden geschuild werd getroffen, renden verder, haalden ergens adem en liepen door. Wanneer we met zn zessen hadden moeten vluchten, twee volwassenen met vier kinderen, hadden enkelen van ons het niet overleefd, dat weet ik zeker. Maar wij kinderen waren er niet meer, wij waren vlak daarvoor in veiligheid gebracht. Mijn jongste zusje was al eerder ondergebracht bij een bakker in Benthuizen, ze was zwaar ondervoed. Mijn beide andere zusjes en ikzelf waren in januari met het laatste kindertransport naar het noorden gegaan.
Paul van Vliet, artiest en ambassadeur van Unicef (uit een interview met Paul van Vliet)